Prolog

- Dlaczego taka jesteś ?

- Taka ? To znaczy ?

- Oschła, bez jakich kolwiek uczuć. Dlaczego tak drastycznie się zmieniłaś ?

- Nie zmieniłam się, zawsze taka byłam...

- No chyba jednak nie kochanie, zmieniłaś się odkąd twoja matka...

- To nie jest moja matka ! To że mnie urodziła nie znaczy, że nią jest. A wiesz za kogo ją uważam ?

- Za kogo ?

- Jest dla mnie zerem, cholerną suką, która nie myśli ani o mnie, ani o ojcu.

- A ty, ty o nim myślisz ? Zachowujesz się zupełnie tak jak ona, ranisz go swoim zachowaniem.

- To nieprawda !

- Nie ? Ta dlaczego ciągle jest smutny, dlaczego z nikim się nie związał, dlaczego jest nieszczęśliwy ?

- Nie wiem...

- Nie wiesz bo nawet nie zamienisz z nim słowa. Jedyna wasza konwersacja to twój krzyk

- A co mam zrobić skoro mnie denerwuje ?

- Denerwuje ?! Czym ?! Tym, źe chce dla ciebie jak najlepiej ?! Tym, że chce abyś miała w zyciu ławto ?

- Nikt go o to nie prosi, to moje życie !

- I co, myślisz, że będzie ze spokojem patrzył jak staczasz się na dno ? On cię kocha Gabi i nie chce abyś cierpiała.

- Jesteś śmieszna, że co, że ja się niby staczam ?

- A może klamię ? Może to nie prawda, że ćpasz ? Nie prawdą jest też to, że potrafisz schlać się do nieprzytomności ?

- Prawda...

- To po co to robisz, po co niszczysz siebie i swoich bliskich ?

- Bo inaczej nie umiem. To jest moje ukojenie, oderwanie się od rzeczywistości, od problemów...

- To powiedz teraz szczerze. Czy gdy zapalisz marihuanę, wypijesz flaszkę wódki albo obudzisz się naga obok nieznaneczo meżczyzny, czy to pomaga ?

- Nie...

- To po co to robisz ?

- Nie wiem...

Prolog tak naprawdę nic wyjaśnia, ale o to w tym chodzi. 

Dziękuję bardzo za 100 wyświetleń i komentarze pod ostatnim postem.

Rozdział 1 pojawi się; gdy będzie tutaj 7 komentarzy.

Pozdrawiam Was, Nat